Ostatni zamachowiec ze zdziwieniem wciąż malującym się na twarzy, zatoczył się niczym pijany, rozpaczliwie rozejrzał się po gmachu próbując zobaczyć, do kogo należą kule, które właśnie rozszarpały jego ciało, po czym runął na ziemię. Jeszcze tylko przez chwilę szurał palcami po posadzce, jakby z nadzieją, że w ten sposób zdoła zatrzymać uchodzące z niego życie. Nagle znieruchomiał, nic więcej już się nie poruszyło. W pustej sali, zapadła cisza.
- Tu A-23, melduję, że ostatnie źródło zagrożenia zostało zlikwidowane, łącznie unicestwiliśmy 10 jednostek, kończę rozpoznanie terenu, ale wygląda na to, że ten był ostatni.
- Szkoda, że tym razem było ich tak mało. Dobra robota, Naczelnikowi nic się nie stało.
Jak ja nie cierpię biurokracji. Nawet w czasie akcji, co rusz trzeba meldować o swoich krokach, bez przerwy podawać swoją pozycję, ględzić, smęcić, i nie wiadomo, co jeszcze. A przecież każda sekunda ma tutaj kolosalne znaczenie, każda chwila, jeden moment może zadecydować o powodzeniu całej operacji. Zamiast maksymalnie skoncentrować się na misji, co rusz, tylko z kimś gadam.
O, pardon, zapomniałem się przedstawić. Jestem Janek, Janek Kowalski, ale dla przyjaciół, po prostu Janek. Mam zaszczyt i szczęście służyć w elitarnej Gwardii Pretoriańskiej, której celem jest ochrona Naczelnika WRP. No tak, pewnie połowa z was pierwszy raz w życiu słyszy w ogóle to określenie? Nie dziwię się, do Gwardii przyjmują tylko najlepszych, najsprytniejszych i najinteligentniejszych. Chociaż dziwić może nieco widok osła o imieniu Krupnik w naszych szeregach. Podobno umie dać niezłego kopa dla zamachowca. Nie można zapomnieć, że działalność tej organizacji jest ściśle tajna, a o niej samej również bardzo niewiele się wspomina. Haha, nieźle was przytkało, nie próbujcie nawet ukryć podziwu i zazdrości, fajne macie miny.
Dlaczego tak swobodnie się o tym wypowiadam, mimo, iż całość jest owiana tajemnicą? Bo, na dobrą sprawę, co da wam ta wiedza? Zaczniecie prowadzić nasłuch na naszej częstotliwości operacyjnej i zorganizujecie zamach na Naczelnika? Wynajmiecie bandę zdesperowanych najemników, gotowych polec w katuszach i męczarniach, byle tylko dostać od was parę nędznych milionów? A może będzie próbować szantażować kogoś z góry, żądając, by w zamian za to, że nie puścicie pary z ust, mianowano was na dyktatora jakieś bananowej republiki?* Możecie próbować szczęście, ale z dobroci serca, szczerze odradzam. Co jak co, MI bardzo dobrze zna się na swoim fachu. Niezbyt ich lubię, to prawda, ale muszę przyznać, że tam pracując tylko profesjonaliści, którzy bardzo, a to bardzo nie lubią, gdy ktoś miesza się w nie swoje kompetencje.
Dobra, zarzucicie mi zatem, że niby jestem próżny i zuchwały, chwalę się tylko jaki to ja wielkie nie jestem i czego ja nie potrafię. Pewnie macie trochę racji, ale mój przydługawy monolog nie jest wcale taki bezcelowy, jak mogłoby się wam na początku wydawać. Ja tylko pragnę wam uświadomić, jak dobrze strzeżony jest Naczelnik naszego kochanego Kraju. To także ostrzeżenie, dla tych, którzy chcieliby w trochę bardziej zdecydowany sposób wyrazić swoją dezaprobatę dla poczynań Naczelnika. Że niby wam grożę? Dobre sobie! Ja wam tylko daję jasno do zrozumienia, jakie straszliwie mogą być konsekwencje paru chwil nierozsądnego działania. Bo jeśli chodzi o bezpieczeństwa Wodza Naszego Narodu, to najpierw strzelamy, a dopiero potem pytamy o cel niezapowiedzianej wizyty. Powinniście mi wręcz dziękować, ot co!
- Janek! Jaaanek! Tobie się już całkiem w głowie poprzewracało! Oderwij się na chwilę od tego pudła, przestań się bawić w wojaka i pomóż mi lepiej przygotowywać obiad!
- Mamooo, wszystko zepsułaś! Będę musiał nagrywać jeszcze raz, wszystko! Wszystko od początku, tyle pracy na darmo …
*Rzekomy geniusz zła - dr Hans Holberg spróbował tego. Nie udało się. Dostał banana, ale bez republiki.
Polub to:
Podziel się:
Ten felieton opisuje wyłącznie subiektywny punkt widzenia jego autora.
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 2.5 Polska.
